Voor Rijnmond interviewde ik een coronapatiënt uit mijn eigen netwerk. Het was voor het eerst dat er bij Rijnmond een verhaal van een coronapatiënt werd gepubliceerd. Lees het hieronder.
De diagnose ‘corona’ is voor Jip een bevestiging van wat hij allang weet na een helse week van hoesten, hoofdpijn, benauwdheid, keelpijn en koorts. De Rotterdammer moet zich nog steeds na elke serie van tien woorden overgeven aan een intense hoestbui. “Het is een hele slechte film waarin je terechtkomt.”
Zo enthousiast mogelijk neemt Jip Rietbergen (43) de telefoon op vanuit het Sint Franciscus ziekenhuis. “Je klinkt best goed, maar zo voel je je waarschijnlijk niet…” “Nee, dat is inderdaad een heel ander verhaal”, klinkt het aan de andere kant bij de man die zojuist van top tot teen is doorgelicht.
Sinds vorige week zondag wordt Jip in een wurggreep gehouden door het coronavirus. “Je kunt het hele riedeltje opnoemen. Hoesten zoals je hoort, koorts…Dan denk je: het gaat wel weer en dan, bam, komt het weer. Ik heb ook echt 39,9 graden koorts gehad.”
“Daarna wordt de koorts lager en denk je: ik begin op te knappen, maar dan komt het wéér terug. Het is alsof de finishlijn telkens wordt verplaatst. Ik vreet me ook helemaal gek aan paracetamol. Bij griep weet je: nu heb ik het ergste gehad. Dat geldt niet voor dit virus.”
De Rotterdammer ligt niet op de intensive care. Hij valt qua leeftijd ook niet in de risicogroep en heeft geen onderliggende klachten. “Dan zou het nog spannender zijn. Mensen die eraan dood gaan, hebben vaak nog een ander lichamelijk probleem, zei de arts.”
Oostenrijk
In het dagelijks leven coacht Jip voornamelijk ondernemers vanuit zijn huisadres. “Door dat hele coronagebeuren hebben veel cliënten afgezegd. Die hebben nu genoeg aan hun hoofd en moeten vaak alles op alles zetten om hun bedrijf te redden.” Kort nadat het op werkgebied rustiger werd, kreeg hij de eerste symptomen.
Hoe hij van het virus af komt is nog onduidelijk, maar Jip weet welk hoe hij het heeft opgelopen. “Mijn vriendin is wezen skiën in Oostenrijk en had daarna lichte klachten. De vriendin die mee was is ook nog steeds ziek.”
“Sinds vorige week zondag kan ik steeds minder”, vervolgt de Rotterdammer. “Vrijdag ben ik naar de huisarts gegaan. Daar werd ik ontvangen door mensen in pakken, met mondkappen op en laarzen en handschoenen aan. Alsof je een soort biochemisch risico bent. Net of je in een film stapt. Het is heel bizar.”
Deze maandag werd Jip weer wakker met koorts. Er leek nog steeds geen verbetering. “Toen zei m’n vriendin: ik ga nu bellen. Via de huisartsenpost kwam de ambulance me ophalen. Weer een man met pak, een grote bril op en handschoenen aan.”
Onderzoeken
De onderzoeken die Jip in het ziekenhuis moet ondergaan zijn ook geen pretje. “Ze maken een foto van je longen met een soort plaat achter je rug. Ze nemen heel veel bloed af. Vervolgens duwen ze een wattenstaafje heel ver je neus in. Echt niet normaal. Ik dacht: nu zitten ze tegen m’n hersenstam aan, zo diep.” De arts had hem al gewaarschuwd. “Ja, zei ze, het moet echt even diep en dat kan vervelend zijn. Daarna nog helemaal achter in je keel. O ja, en ze maken hartfilmpjes.”
Jip verbaast zich over de wijze waarop de medische wereld al helemaal is ingericht op het coronavirus. “Als je kijkt naar die afdeling hier. Het is helemaal afgeschermd door hokken. Ze pakken het heel professioneel aan. Het heeft ook wel iets lugubers.”
Middelvinger
De Rotterdammer is blij met de maatregelen die het kabinet neemt om samenscholen te handhaven met boetes. “Het is toch onbegrijpelijk dat mensen dachten: o, we zijn een dagje vrij, laten we naar het Kralingse Bos gaan. Het is daarom ook zo hypocriet dat al die mensen staan te klappen voor die hulpverleners en dan wel met z’n allen naar het strand, het park of naar de bouwmarkt gaan. Ga dan niet klappen, maar steek gewoon je middelvinger op.” Dinsdagochtend hoort de Rotterdammer of hij naar de corona-afdeling moet of thuis mag uitzieken. “Laten we hopen op het laatste, dat het allemaal meevalt.”