Voor De Havenloods Rotterdam schreef ik in december 2020 het verhaal van Vanuza, mijn cliënt bij de Nico Adriaans Stichting. Net voor kerst kreeg ze eindelijk haar eigen huis. Lees hieronder de eerste drie alinea’s en lees hier het volledige verhaal.
Rotterdam – Vanuza zwierf de afgelopen twee jaar als ‘bankslaper’ bij kennissen. Ze liet in het begin niet veel los over zichzelf, maar soms zag ik de pijn als het over haar zoontje ging dat ze al vijf jaar niet heeft gezien. Hartverscheurend moet dat zijn. Hij is veertien en woont nu met zijn vader in Portugal. “Zijn vader loog en bedroog en hij nam mijn zoon bij me weg. We leefden al niet meer samen en hij zette mijn zoontje tegen mij op door slecht over me te praten.”
Vanuza’s zoon is onvervangbaar, maar haar hondje Zeus is als een kind voor haar. Nooit zal ze vrijwillig afstand van hem doen, maar met Zeus komt ze de nachtopvang niet in. Gelukkig mag ze eind november een urgentiewoning in Hoogvliet bezichtigen. “Oh, ik ben zo blij, eindelijk na twee jaar.” Ook vindt ze werk als schoonmaakster.
Maar dan moet ze plotseling de woning van haar kennis verlaten waardoor ze op straat staat. Na wat rondbellen blijkt Hotel Breitner zo vriendelijk om haar voor een prikkie onderdak en ontbijt aan te bieden totdat ze haar woning krijgt. “En haar hondje is ook welkom”, mailt de vriendelijke receptioniste.
