Voor De Havenloods Rotterdam schreef Peter van Drunen in juli 2021 het verhaal van cliënt Jonathan die hij samen met collega David Smits begeleid bij de Nico Adriaans Stichting. Lees hieronder de eerste drie alinea’s en hier het volledige artikel.
Rotterdam – Na een lange worsteling met zichzelf en het systeem, heeft Jonathan eindelijk zijn eerste zelfstandige woonruimte. “Wat zal mijn moeder trots zijn”, zegt hij geëmotioneerd. En wij, zijn begeleiders, krijgen kippenvel, omdat we ons realiseren dat zijn moeder zich jarenlang zorgen gemaakt moet hebben om haar zoon.
Met zijn vader had hij van kinds af aan een slechte band, want pa had ‘losse handjes’. “Doordat ik geen mannelijk voorbeeld had, ging ik rebels gedrag vertonen. Ik deed domme dingen. We klommen balkons op om kratten te jatten en flessen in te leveren. Soms inbreken in kelders. Later ging ik hosselen op straat.”
Hij zat een paar keer vast en raakte dan weer dakloos. Naarmate hij ouder werd, raakte Jonna verstrikt in een leven vol criminaliteit, drugs en drank. Hij verloor het zicht op de toekomst, terwijl het verleden nog knaagde. “Ik was het zwarte schaap van de familie, ja.”
